Drodzy Diecezjalnie!

Święta Rodzina z Nazaretu niezmiennie jest wzorem i inspiracją dla każdej rodziny w budowaniu trwałych relacji, wartości pracy i tworzenia przestrzeni miłości dla okazywania sobie wzajemnego szacunku. Przeżywając w całym Kościele powszechnym Rok św. Rodziny i Rok św. Józefa chcemy jeszcze głębiej odkryć znaczenie i piękno rodziny, pragnącej przeżywać codzienność razem z Bogiem i sobą nawzajem, jak Święta Rodzina.

Pragnę więc zaprosić Was na Diecezjalne Święto Rodziny, które będziemy przeżywać w całej diecezji
20 czerwca. Centralne obchody tego święta zgromadzą nas w Starym Sączu, gdzie na Ołtarzu Papieskim będzie sprawowana o godz. 11.00 uroczysta Eucharystia, transmitowana przez nasze diecezjalne radio RDN Małopolska i RDN Nowy Sącz.

Drogie mojemu sercu rodziny!

Serdecznie zapraszam Was do włączenia się w głoszenie Ewangelii rodziny poprzez przyjazd do Starego Sącza i zbudowanie wspólnoty modlitwy i radości wynikającej z możliwości ubogacania się nawzajem swoją realną obecnością.

                                                                       † Andrzej Jeż  

                                                                         BISKUP TARNOWSKI

Dzisiaj Odpust ku czci świętego Antoniego

Suma odpustowa o godz. 11.30, a na wszystkich mszach poświęcenie lilii i chlebków św. Antoniego,

o godzinie 17.00 nabożeństwo z błogosławieństwem dzieci.

O ŚWIĘTYM

Święty Antoni z Padwy, prezbiter i doktor Kościoła

Ferdynand Bulonne urodził się w Lizbonie w 1195 r. Pomiędzy 15, a 20 rokiem życia wstąpił do Kanoników Regularnych Św. Augustyna, którzy mieli swój klasztor na przedmieściu Lizbony. Tam był dwa lata, po czym przeniósł się do klasztoru w Coimbrze, które to miasto, obok Lizbony, było drugim ośrodkiem życia religijnego i kulturalnego kraju. Tam zdobył gruntowne wykształcenie teologiczne i w roku 1219 otrzymał święcenia kapłańskie. W rok potem Ferdynand był świadkiem pogrzebu pięciu franciszkanów zamordowanych przez mahometan w Maroko. Z tej okazji po raz pierwszy usłyszał o duchowych synach św. Franciszka z Asyżu i natychmiast wstąpił do nich w Olivanez, gdzie osiedlili się przy kościółku św. Antoniego Pustelnika. Z tej okazji Ferdynand zmienił swoje imię na Antoni. Zapalony duchem męczeńskiej ofiary, postanowił udać się do Afryki, by w Maroko oddać swoje życie dla Chrystusa. Jednak plany Boże były inne. Antoni zachorował śmiertelnie i musiał wracać do ojczyzny. Jednakże na Morzu Śródziemnym zastała go burza i zapędziła jego statek na Sycylię. Właśnie w roku 1221 odbywała się w Asyżu kapituła generalna nowego zakonu. Antoni udał się tam i spotkał się ze św. Franciszkiem (+ 1226). Po skończonej kapitule oddał się pod władzę brata Gracjana, prowincjała Emilii i Romanii, który mu wyznaczył erem w Montepaolo w pobliżu Forli. Czas wykorzystał na pogłębienie w sobie życia wewnętrznego i dla swoich studiów. Ze szczególnym zamiłowaniem zagłębiał się w Pismo święte. Równocześnie udzielał pomocy duszpasterskiej i kaznodziejskiej. Sława jego kazań dotarła niebawem do brata Eliasza, następcy św. Franciszka. Ten ustanowił go generalnym kaznodzieją zakonu. Odtąd Antoni przemierzał miasta i wioski, nawołując do poprawy życia i pokuty. Dar wymowy, jego niezwykle obrazowy i plastyczny język, postawa ascetyczna, żar i towarzyszące mu cuda gromadziły przy nim tak wielkie tłumy, że musiał głosić kazania na placach, gdyż żaden kościół nie mógł pomieścić słuchaczy. W latach 1225-1227 udał się z kazaniami do południowej Francji, gdzie z całą mocą zwalczał szerzącą się tam herezję katarów (albigensów). Kiedy powrócił do Italii, na kapitule generalnej został wybrany ministrem (prowincjałem) Emilii i Mediolanu. W tym czasie napisał Kazania niedzielne. W roku 1228 udał się do Rzymu, by załatwić pilne sprawy swojej prowincji. Z tej okazji papież Grzegorz IX zaprosił go z okolicznościowym kazaniem. Wywarło ono na papieżu tak silne wrażenie, że nazwał Antoniego "Arką Testamentu". Papież polecił mu wówczas, by wygłaszał kazania do tłumów pielgrzymów, którzy przybywali do Rzymu. Na prośbę kardynała Ostii Antoni napisał Kazania na święta. Wygłosił tam także kazania wielkopostne. Po powrocie do swojej prowincji udał się do Werony, gdzie władcą był znany z okrucieństw i tyranii książę Ezelin III. Był on zwolennikiem cesarza i w sposób szczególnie okrutny mścił się na zwolennikach papieża. Do niego wtedy należała także Padwa. Antoni wiedział, że naraża własne życie, miał jednak odwagę powiedzieć władcy prawdę. Ku zdumieniu wszystkich tyran nie śmiał go tknąć i wypuścił go cało. Obdarzony wielu charyzmatami - miał dar bilokacji, czytania w ludzkich sumieniach, proroctwa. Wykładał filozofię na uniwersytecie w Bolonii. W roku 1230 na kapitule generalnej Antoni zrzekł się urzędu prowincjała (ministra) i udał się do Padwy. Był zupełnie wycieńczony, zachorował na wodną puchlinę. Opadając z sił, zatrzymał się w klasztorku w Arcella, gdzie przy śpiewie O gloriosa Virginum wieczorem w piątek, 13 czerwca 1231 roku, oddał Bogu ducha mając zaledwie 36 lat. Jego pogrzeb był wielką manifestacją. Pochowano go w Padwie w kościółku Matki Bożej. W niecały rok później, 30 maja 1232 roku, papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet świętych. O tak rychłej kanonizacji zadecydowały rozliczne cuda i łaski, jakich wierni doznawali na grobie św. Antoniego. Komisja papieska stwierdziła w tak krótkim czasie 5 uzdrowień z paraliżu, 7 wypadków przywrócenia niewidomym wzroku, 3 głuchym słuchu, 2 niemym mowy, uzdrowienie 2 epileptyków i 2 wypadki wskrzeszenia umarłych. Kult św. Antoniego rozszedł się po całym świecie bardzo szybko. Grzegorz IX bullą Cum iudicat w 1233 roku wyznaczył dzień jego dorocznej pamiątki na 13 czerwca. Sykstus V w 1586 r. włączył jego święto do kalendarza powszechnego Kościoła. Na życzenie króla Hiszpanii Filipa V Innocenty XIII w roku 1722 ustanowił świętem 13 czerwca dla całej Hiszpanii i podległej jej wówczas Ameryki Południowej. W Padwie zainicjowano praktykę czczenia w każdy piątek śmierci św. Antoniego i we wtorek jego pogrzebu. W 1946 r. Pius XII ogłosił go doktorem Kościoła. Św. Antoni Padewski jest patronem zakonów: franciszkanów, antoninek oraz wielu bractw; Padwy, Lizbony, Padeborn, Splitu; dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich, podróżnych, ludzi i rzeczy zaginionych. Na miejscu grobu św. Antoniego - Il Sancto - wznosi się potężna bazylika, jedno z najbardziej popularnych sanktuariów w Europie. Przeprowadzone w 1981 r. badania szczątków Świętego ustaliły, że miał 190 cm wzrostu, pociągłą twarz i ciemnobrązowe włosy. Na kolanach wykryto cienkie pęknięcia, spowodowane zapewne długim klęczeniem.

W ikonografii św. Antoni przedstawiany jest w habicie franciszkańskim; nieraz głosi kazanie, czasami trzyma Dziecię Jezus, które mu się wg legendy ukazało (podobnie jedynie legendą jest jego kazanie do ryb czy zniewolenie muła, żeby oddał cześć Najświętszemy Sakramentowi, by w ten sposób zawstydzić heretyka). Jego atrybutami są: księga, lilia, serce, ogień - symbol gorliwości, bochen chleba, osioł, ryba.

 www.brewiarz.pl

Choć w naszych sercach gości wiele niepokoju i rani je ból z powodu cierpienia tylu osób na całym świecie, w naszej Ojczyźnie i naszych rodzinach, dotkniętych bezpośrednio lub pośrednio epidemią koronawirusa, to jednak większa i silniejsza jest nadzieja pokładana w Bogu, Miłosiernym Ojcu, który „tak świat umiłował, że zesłał swojego Syna, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (por. J 3,16). Chcemy patrzeć na to doświadczenie oczami wiary, z ufnością, która ma swe źródło w zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią i wszelkim złem. Bo Miłość ostatecznie zwycięża śmierć. Z okazji Świąt Wielkanocnych, w imieniu całej naszej franciszkańskiej wspólnoty pragnę złożyć wam najserdeczniejsze życzenia wszelkiej pomyślności i Bożego błogosławieństwa. Niech nasze rodziny staną się prawdziwym Kościołem domowym – miejscem wspólnotowej modlitwy, szkołą dialogu i słuchania siebie nawzajem. Utrudnienia w pełnym uczestnictwie we Mszy św. niech nam pomogą na nowo odkryć i docenić wartość sakramentów świętych i wspólnoty Kościoła i niech zaowocują tęsknotą i głodem eucharystycznym. Niech Ten, który jest Drogą, Prawdą i Życiem, napełnia nas swym Duchem, Jego światłem i mocą Jego darów.  Niech Zmartwychwstały obdarza was potrzebnymi łaskami, odwagą, pokojem i radością jakie daje spotkanie z Nim, żywym i prawdziwym w każdej Mszy Świętej.  Radosnych, pełnych pokoju i miłości, świąt Wielkanocnych.

Z Sakramentu pokuty i pojednania w naszym kościele można skorzystać:

• w dni powszednie od godz. 6⁴⁵  oraz przed wieczorną Mszą św.
• w niedziele pół godziny przed każdą Mszą św.
• W pierwsze piątki miesiąca spowiedź święta rano od godz. 6³⁰, zaś po południu od godz. 15⁴⁵ dla dzieci i młodzieży oraz pół godziny przed wieczorną Mszą św.

 Zwracamy uwagę, że sama spowiedź w I Piątek Miesiąca nie jest celem tego nabożeństwa, ale przyjęcie Komunii św. wynagradzającej. Spowiedź może być w każdy inny dzień, stanowiąc przygotowanie do przyjęcia Chrystusa. Nie jest I Piątkiem Miesiąca spowiedź, czy podpis na karteczce i do domu bez udziału we Mszy św., i przyjęciu Komunii św. Niestety tak robią dzieci, często też dorośli ? można to zaobserwować w każdym kościele, w naszym niestety także.